دوره 5، شماره 1 - ( بهار 1403 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- پژوهشگر دکتری تخصصی، گروه معماری ، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
2- دانشیار، گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران. ، J_soheili@yahoo.com
3- استادیار، گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
2- دانشیار، گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران. ، J_soheili@yahoo.com
3- استادیار، گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
چکیده: (864 مشاهده)
فرم به‌عنوان خط مقدم مواجهه با محیط بیرونی، نحوه تماس ساختمان با عناصر اقلیمی از جمله تابش‌خورشیدی را تعریف می‌کند. بنابراین، مؤلفه‌های مختلف فرم نیز بر میزان دریافت فاکتورهای خورشیدی توسط ساختمان اثرگذار بوده و موجب تغییر در عملکرد انرژی ساختمان می‌گردند. با توجه به وجود دو مؤلفه بهره‌حرارت‌خورشیدی (SHG) و أمواج‌مرئی (Tv) در رابطه با تابش‌خورشیدی و هم‌زمانی فعالیت کاربری‌های اداری با حضور نور روز، عدم توجه هم‌زمان به این دو مولفه می‌تواند موجب خروج از شرایط آسایش حرارتی و آسایش بصری نوری گردد. بنابراین ضروری است تا در راستای افزایش بهره‌وری در کاربری‌های اداری، رفتار گونه‌های فرم در برابر تابش‌خورشیدی بررسی و انواع نامناسب حذف گردند. با هدف دستیابی به فرم شکلی بهینه جهت کاربری‌های مذکور در شهرهای آتی، این پژوهش قصد دارد تا با بررسی گونه شکلی پر‌تکرار، به ارزیابی عملکرد انرژی آن بر مبنای ویرایش چهارم مبحث 19 مقررات ملی ساختمان بپردازد. این پژوهش با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی انجام شده است. داده‌های اسنادی مورد نیاز از پایگاه‌های اطلاعاتی معتبر استخراج شده و پس از مدل‌سازی با نرم‌افزار دیزاین‌بیلدر، خروجی‌ها مورد توصیف و تحلیل قرار گرفته‌اند. به‌عنوان نتیجه، اشکال مستطیل و مربع به ترتیب با فراوانی 38 و 31 درصد، %69 از فرم این بناها را شکل داده‌اند. گونه پیشنهادی A2 با نسبت طول به عرض 2 به 1 از منظر آسایش حرارتی و آسایش بصری نوری بهینه‌ترین عملکرد را در برابر حرارت خورشیدی و امواج مرئی دارا می‌باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |