یکی از چالش‌های اساسی سازمان‌های دولتی در ایران، گزینش و مدیریت نیروی انسانی است. این ضعف ناشی از عواملی همچون عدم تناسب میان شغل و شاغل و نیز عدم وجود شفافیت در شرح وظایف شغلی هر سمت و مأموریت‌های ابلاغی سازمان می‌باشد، که منجر به بروز مشکلاتی من‌جمله ناکارآمدی سازمان، عدم وجود تعهد شغلی، نارضایتی شغلی، ترک شغل، دوباره‌کاری و اتلاف منابع و زمان خواهد شد. این پژوهش به بررسی شرایط موجود در شهرداری منطقه 7 تهران با 908 نیروی شاغل در حوزه‌های تخصصی متنوع می‌پردازد، که روند فعلی گزینش و جابجایی نیروی انسانی در آن بر اساس توصیه و یا سلیقه شخصی افراد شکل می‌گیرد؛ همچنین ضمن استفاده از مطالعات اسنادی سازمان مربوطه و طراحی کاربرگ‌هایی جهت سنجش میزان آگاهی و تسلط کارکنان هر واحد بر شرح وظایف شغلی و نحوه عملکرد آن‌ها در راستای دستیابی به اهداف و مأموریت‌های سازمان، با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، وضعیت نیروی انسانی معاونت خدمات شهری و محیط زیست این سازمان را به صورت موردی تشریح کرده و راهکارهایی را جهت بهبود ارائه می‌دهد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان شهرداری منطقه 7 تهران بوده و روش اجرای طرح، سرشماری از تمام کارکنان است. با توجه به مسئله مهم و حیاتی مهندسی مجدد شرح وظایف شغلی، که امروزه اکثر سازمان‌ها از این رویکرد به منظور ارتقاء بهره‌وری و جلب رضایت ذینفعان خود بهره می‌برند، نتایج این پژوهش می‌تواند یک ابزار مهم و حیاتی برای تصمیم‌گیری مدیران در حوزه مدیریت شهری باشد. نتایج تجربی حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد اگر چه به ظاهر و در لایه‌های سطحی سازمان پراکندگی نیرو و وظایف سازمانی به نحو احسن و با کمترین چالش شکل گرفته است‌، اما هنگامی که با نگاهی دقیق‌تر به موشکافی وضعیت و لایه‌های عمیق‌تر می‌پردازیم، متوجه گسیختگی‌هایی می‌شویم که بنظر می‌رسد این موضوع در اکثر مناطق تهران صدق نماید.