دوره 2، شماره 3 - ( پاییز 1400 )
جلد 2 شماره 3 صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- استاد تمام گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران. ایران ، pourezzat@ut.ac.ir
2- پژوهشگر پسادکتری آینده پژوهی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، ایران.
2- پژوهشگر پسادکتری آینده پژوهی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، ایران.
چکیده: (2720 مشاهده)
وقتی سخن از آینده‌نگری و چشم‌انداز به میان میآید، نمیتوان بعد زمان را از بعد مکان تفکیک کرد؛ بنابراین توان تصور این موضوع، مستلزم تصور سیر تطور مستمر و پیامدهای تسلسلی اقدامات از حال تا آینده مورد نظر است؛ لازمه این مهم، برخورداری از استعدادی است که به طورکلی، هوش آینده‌پژوهی نامیده میشود؛ هوشی که بر استعداد افراد برای ادراک زمان در حال گذار و مکان در حال تغییر شکل از گذشته تا آینده نامعلوم دلالت دارد. بنابراین، ظرفیت و توانایی ادراک منطق تغییر و تحول و ظرفیت تصور ویژگیهای پایانی سیر تحولات و نیز توان تجزیه و تحلیل تسلسلی پیامدها را مدنظر قرار می‌دهد. این پژوهش با نگاه بنیادی به دانش آینده‌پژوهی تلاش می‌کند تا با تکیه بر مرور منابع و به شیوه استدلالی، مبانی اولیه در بحث هوش آینده‌پژوهی را مطرح کند. بحث و بررسی‌های منطقی در این مقاله نشان می‌دهد هوش آینده‌پژوهانه استعدادی ذاتی و در عین حال قابل تجربه و آموزش است که به افراد مهارت آینده‌نگری، پیامدپژوهی و بدیل‌اندیشی داده و به صورت منطقی می‌توان انتظار داشت قدرت خلاقیت و نوآوری آنها ارتقاء دهد.
شماره‌ی مقاله: 1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |