۱- دانشگاه تهران ، apoura@ut.ac.ir
۲- دانشگاه تهران
۳- پردیس البرز دانشگاه تهران
۲- دانشگاه تهران
۳- پردیس البرز دانشگاه تهران
چکیده: (۵۲۷ مشاهده)
بخش مرکزی شهر قزوین به لحاظ حمل و نقل درون شهری دارای چالش‌های اساسی از جمله ترافیک سنگین و تصادفات و آلودگی‌های آب و هوایی، استفاده اندک شهروندان از حمل و نقل عمومی و غیره است. در این راستا، استفاده از فناوری‌های هوشمند و توسعه سیستم‌های حمل و نقل هوشمند به عنوان یکی از راهکارهای موثر برای بهبود وضعیت حمل و نقل شهری مطرح می‌شود. بنابراین در پژوهش حاضر سعی شده است به اولویت‌بندی شاخص‌های حمل و نقل هوشمند در راستای توسعه حمل و نقل پایدار در بخش مرکزی این شهر پرداخته شود. روش پژوهش بر مبنای ماهیت و گردآوری داده ها توصیفی از نوع پیمایشی و از نظر هدف، توسعه‌ای-کاربردی است. به منظور غربال سازی متغیرهای شناسایی شده، تکنیک دلفی فازی مورد استفاده قرار گرفته و با نظرسنجی خبرگان، دسته بندی 22زیرشاخص کلیدی در بین 4 شاخص اصلی تأیید شده است. سپس با استفاده از روش DANP که ترکیبی از روش «دیمتل» و «ای اِن پی» فازی است مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر 30 نفر از اساتید، کارشناسان امور شهری و کارشناسان حوزه ترافیک و حمل و نقل ، و خبرگان آشنا به این موضوع از طریق پرسشنامه گردآوری شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که از بین شاخص‌های حمل و نقل هوشمند شاخص‌های خدمات خودرو صرفه جویی در مصرف انرژی بیشترین و سرویس اشتراک خودرو کمترین امتیاز را به خود اختصاص داده‌اند و همچنین از بین زیر شاخص‌ها، وسایل نقلیه با انرژی‌های تجدید پذیر بالاترین و خدمات پرداخت برای حمل و نقل عمومی پایینترین امتیاز را به خود اختصاص داده‌اند. در نهایت نتایچ پژوهش نشان‌دهندۀ اهمیت و اولویت شاخص‌های شناسایی شده جهت حمل و نقل هوشمند بخش مرکزی شهر قزوین و پایداری حمل و نقل آن است که در این رابطه مدیران شهری و حوزه حمل و نقل و ترافیک با توجه به این اولویت‌بندی می‌توانند در راستای برنامهریزی حمل و نقل بخش مرکزی شهر قزوین اقدام نمایند. در نهایت در جهت هوشمندسازی حمل و نقل در راستای پایداری بخش مرکزی شهر قزوین پیشنهادهایی ارائه شده‌است.
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
جغرافیای و برنامه ریزی شهری شهری
دریافت: 1403/6/21 | پذیرش: 1403/9/28
دریافت: 1403/6/21 | پذیرش: 1403/9/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
