دوره 3، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
جلد 3 شماره 2 صفحات 29-19 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fasihi H, Soleimani M, rasooli aghdam S. Spatial analysis of environmental sustainability in central area of Ardebil city. JFCV 2022; 3 (2) : 2
URL: http://jvfc.ir/article-1-133-fa.html
URL: http://jvfc.ir/article-1-133-fa.html
فصیحی حبیب اله، سلیمانی مهرنجانی محمد، رسولی اقدم سحر. تحلیل فضایی پایداری محیطزیستی در بخش مرکزی شهر اردبیل. فصلنامه چشم انداز شهرهای آینده. 1401; 3 (2) :19-29
1- دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی ، fasihi@khu.ac.ir
2- دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی
3- دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی
2- دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی
3- دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی
چکیده: (2460 مشاهده)
هدف این پژوهش بررسی وضعیت پایداری محیطزیستی در بخش مرکزی شهر اردبیل به منظور هدایت برنامه ریزی و مدیریت شهری در جهت ارتقاء پایداری است. داده های مورد تحلیل از منابع اسنادی و همچنین از پیمایش صورت گرفته بر روی نمونه آماری شهروندان ساکن به دست آمده اند. با توجه به مختصات نقاط برداشت، از داده های پیمایشی یک لایه شیپ نقطه ای فایل فراهم آمده و شیپ فایلهای اسنادی نیز با نقاط یادشده انطباق یافته و در مجموع یک لایه واحد نقطه ای را تشکیل داده اند که مبنای تحلیلها قرار گرفته است. تحلیلها با استفاده از پارامترهای آمار توصیفی بر روی جدول مربوط به نقشه تولید شده با امکانات درون یابی سیستم اطلاعات جغرافیایی صورت گرفته است. یافته ها دلالت بر این دارندکه محدوده مطالعاتی در سطح متوسط و نزدیک به پایین از پایداری محیطزیستی قرار گرفته است. میانگین ارقام مجموع 19 شاخص پایداری مورد بررسی 2/48 بوده که پایینتر از رقم متوسط (3) است. تنها وجه مثبت از پایداری، میانگین طول سفرهای شهری است. رقم مربوط به 18 شاخص دیگر سطح پایینی از پایداری را نشان می دهند. به لحاظ فضایی گرچه نابرابری حادی مشهود نیست اما در هسته های مرکزی محدوده، سطح پایداری پایینتر و در حواشی شمال غربی و جنوب بالاتر است. به عنوان نتیجه گیری باید گفت که ارتقاء سطح پایداری از سویی مستلزم ایجاد و درونی سازی فرهنگ مربوط است که بایستی با آموزش و آگاهی بخشی حاصل گردد و از سوی دیگر مرهون تجدید نظر در مقررات ساختمانی و شهرسازی با محور قرار دادن پایداری محیط زیستی و توسعه فضای سبزاست.
شماره‌ی مقاله: 2
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جغرافیای و برنامه ریزی شهری شهری
دریافت: 1401/1/25 | پذیرش: 1401/9/5
دریافت: 1401/1/25 | پذیرش: 1401/9/5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
