محمدرضا یوسفی1 
، شهریار خالدی*2 ، فریده اسدیان3
، شهریار خالدی*2 ، فریده اسدیان3
1- دانشجوی دکتری گروه جغرافیا، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استاد گروه جغرافیا، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،s-khaledi@sbu.ac.ir
3- دانشیار گروه جغرافیا، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استاد گروه جغرافیا، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
3- دانشیار گروه جغرافیا، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (30 مشاهده)
این مقاله با هدف پیش نگری روند بارش با توجه به تغییر اقلیم در شهر تهران نوشته شد. در این مقاله وضعیت بارش تهران در ایستگاه های سینوپتیک چیتگر، دوشان تپه، ژئوفیزیک، شمیران و مهرآباد طی دوره (1992 تا 2018) بررسی و برای شناسایی وجود جهش و آشکارسازی سالهای رخداد جهش از آزمون ناپارامتریک من کندال و سن استفاده شد. همچنین داده‌های پنج ایستگاه سینوپتیکی تهران با استفاده از هفت مدل اقلیمی گزارش ششم تغییر اقلیم (CMIP6) و طی دوره زمانی 2030 تا 2100 تحت دو سناریوی انتشار SSP2_4.5 و SSP5_8.5 تحلیل شد. نتایج نشان می‌دهد که سناریوی SSP5_8.5 تغییرات شدیدتری در بارش نسبت به سناریوی SSP2_4.5 پیش‌بینی می‌کند. همچنین بررسی روند بارش تحت سناریوهای SSP2_4.5 و SSP5_8.5 در ایستگاه‌های مختلف شهر تهران نشان‌دهنده تفاوت‌های معناداری است. هرچند هر دو سناریو افزایش‌هایی در میزان بارش را نشان می‌دهند، اما روند افزایشی در SSP5_8.5 به‌ویژه در فصل‌های بهار و پاییز شدیدتر و معنادارتر است. این نتایج بر لزوم اتخاذ سیاست‌های اقلیمی مناسب‌تر و برنامه‌ریزی برای سازگاری با تغییرات اقلیمی تأکید دارد. همچنین، پیش‌بینی تغییرات شدیدتر در بارش تحت سناریوی SSP5_8.5 بر اهمیت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مدیریت منابع آب در برابر اثرات تغییرات اقلیمی افزوده است. این یافته‌ها بیانگر لزوم سیاست‌گذاری‌های اقلیمی دقیق‌تر و توسعه راهکارهای سازگاری در چارچوب شهر پایدار برای تهران است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
