امروزه شهرنشینی و گسترش بیش از حد شهرها باعث تخریب زیستگاههای طبیعی و چشم انداز منفی برای آنها شده است. در پاسخ به این فشار انسانی، طبیعت و عناصر آن در قالب مخاطرات طبیعی عکس‌العمل خود را نشان میدهند. یکی از این مخاطرات سیلابها، جریانهای شدید رودخانه‌ها و طغیان رود دره‌ها می باشند که هر ساله باعث وارد آمدن خسارتهای سنگین به شهرها میشوند. تحقیق حاضر از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی است که با روش توصیفی ـ تحلیلی مبتنی بر اطلاعات کتابخانه¬ای و آمارهای رسمی کشور انجام گرفته است. محدوده مورد مطالعه این تحقیق محلات منطقه یک شهرداری تهران میباشند. شاخصها به روش فازی بی مقیاس و سپس با استفاده از روش GWR مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده در زمینه شاخص نهایی تاب¬آوری بیانگر آن بود که 30 درصد محلات دارای تاب آوری زیاد و 15 درصد دارای تاب آوری بسیار زیاد بودند. 22 درصد محلات دارای تاب آوری متوسط بودند. از این میان، محلات گلها، تجریش و زعفرانیه تحت تاثیر رودخانه بودند. دقیقا به مانند تعداد محلات واقع در دسته با تاب آوری زیاد، 30 درصد محلات نیز در دسته با تاب آوری کم قرار می¬گرفتند. اکثر این محلات در نیمه شمالی شرق منطقه واقع شده¬اند.

واژه‌های کلیدی: چشم انداز فضایی، تاب آوری، مخاطره سیلاب، روش GWR، محلات منطقه یک شهر تهران

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---